Kumar bağımlılığı

Bugüne kadar yapılan araştırmalar, patolojik kumarbazların ve uyuşturucu bağımlılarının dürtüsellik ve ödül arayışı konusunda aynı genetik yatkınlıkların çoğunu paylaştıklarını göstermektedir. Tıpkı madde kullanıcılarının kafayı bulmak için giderek daha güçlü darbelere ihtiyaç duyması gibi, tutkulu kumarbazlar da giderek daha riskli girişimler peşinde koşuyor. Benzer şekilde, hem uyuşturucu bağımlıları hem de sorunlu kumarbazlar, arzuladıkları kimyasal maddeden veya heyecandan ayrıldıklarında yoksunluk belirtilerine katlanırlar. Ve birkaç çalışma, bazı insanların hem uyuşturucu bağımlılığına hem de kompulsif kumar oynamaya karşı özellikle savunmasız olduğunu, çünkü ödül devrelerinin doğası gereği az aktif olduğunu ileri sürüyor; bu da onların neden büyük heyecanlar aradıklarını kısmen açıklayabilir.

Daha da ilginci, sinirbilimciler uyuşturucu ve kumarın aynı beyin devrelerinin çoğunu benzer şekillerde değiştirdiğini öğrenmişlerdir. Bu bilgiler, kumarhane oyunlarını taklit eden veya dürtü kontrollerini test eden bilgisayarlarda çeşitli görevleri tamamlayan insanların beyinlerindeki kan akışı ve elektriksel aktiviteye ilişkin çalışmalardan elde ediliyor. Bazı deneylerde, farklı destelerden seçilen sanal kartlar, oyuncuya para kazandırıyor ya da kaybediyor; diğer görevler, kişiyi ekranda yanıp sönen tek tek görüntülere hızlı bir şekilde yanıt vermeye, ancak diğerlerine tepki vermemeye zorlar.

Almanya'da 2005 yılında böyle bir kart oyununun kullanıldığı bir çalışma, uyuşturucu bağımlıları gibi sorunlu kumarbazların yüksek seviyelere karşı hassasiyetlerini kaybettiklerini öne sürüyor: Kazandıklarında, deneklerin beynin ödül sisteminin kritik bir bölgesinde tipik elektriksel aktiviteden daha düşük bir aktiviteye sahip oldukları görüldü. 2003 yılında Yale Üniversitesi'nde ve 2012 yılında Amsterdam Üniversitesi'nde yapılan bir araştırmada, dürtüselliklerini ölçen testler alan patolojik kumarbazların prefrontal beyin bölgelerinde, insanların riskleri değerlendirmesine ve içgüdüleri bastırmasına yardımcı olan alışılmadık derecede düşük elektriksel aktivite seviyeleri vardı. Uyuşturucu bağımlıları sıklıkla kayıtsız bir prefrontal kortekse sahiptir.

Kumar ve uyuşturucunun beyni benzer şekillerde değiştirdiğine dair daha fazla kanıt şaşırtıcı bir grup insanda ortaya çıktı: nörodejeneratif bozukluk olan Parkinson hastalığı olanlarda. Kas sertliği ve titreme ile karakterize edilen Parkinson hastalığı, orta beynin bir bölümünde dopamin üreten nöronların ölümünden kaynaklanır. On yıl boyunca araştırmacılar, Parkinson hastalarının oldukça yüksek bir kısmının (yüzde 2 ile 7 arasında) kumar bağımlısı olduğunu fark etti. Bir bozukluğun tedavisi büyük olasılıkla diğerine katkıda bulunur. Parkinson semptomlarını hafifletmek için bazı hastalar levodopa ve dopamin düzeylerini artıran diğer ilaçları alır. Araştırmacılar, bazı durumlarda ortaya çıkan kimyasal akışın beyni, riskleri ve ödülleri (mesela poker oyunundakileri) daha çekici ve aceleci kararlara direnmeyi zorlaştıracak şekilde değiştirdiğini düşünüyor.

Kompulsif kumarla ilgili yeni bir anlayış, bilim adamlarının bağımlılığı yeniden tanımlamasına da yardımcı oldu. Uzmanlar bağımlılığı bir kimyasal maddeye bağımlılık olarak düşünürken, artık onu ciddi sonuçlara rağmen tekrar tekrar ödüllendirici bir deneyim peşinde koşmak olarak tanımlıyorlar. Bu deneyim yüksek dozda kokain veya eroin ya da kişinin kumarhanede parasını ikiye katlama heyecanı olabilir.

"Geçmişteki fikir, bağımlı olmak için beyindeki nörokimyayı değiştiren bir ilacı almanız gerektiğiydi, ancak artık yaptığımız hemen hemen her şeyin beyni değiştirdiğini biliyoruz""

Los Angeles Kaliforniya Üniversitesi'nde psikiyatrist ve bağımlılık uzmanı olan Timothy Fong şöyle diyor:

""Kumar gibi oldukça ödüllendirici bazı davranışların da dramatik fiziksel değişikliklere neden olabilmesi mantıklı."